Condoleeza Rice bedankt het Nederlandse volk

WOW, nu voel ik mij toch opeens wel heel erg verantwoordelijk voor wat onze politieke vertegenwoordigers uitspoken. Normaal kan het me allemaal niet zo veel schelen, en beschouw ik me nauwelijks als nederlander, maar als we persoonlijk worden aangesproken, hmm, dan wordt dat toch wel eng en verantwoordelijk.
Hopelijk voelen meer mensen dat zo, en hopelijk zullen politici voortaan dit voorbeeld volgen om ons schapen tot actie, meedenken etc. te bewegen.

Dutch vs English

hey, dat was een nederlandse blog, ja klopt, dat is tenslotte mijn moedertaal... als het doel is mijn mening geven, dan kan ik dat toch maar beter doen in het nederlands. Alhoewel, engels is en blijft een goede oefening. waarvoor? voor later? voor als ik ga werken? hah, nuttig...

ach, nu wordt het waarschijnlijk gewoon een mengelmoesje, wel zo gezellig

shaky

na een lange radiostilte sla ik nu dan maar weer aan het bloggen.
lief dagboek, de reden van de stilte? de wereld was een beetje shaky, mijn wereld was een beetje shaky, ik was een beetje shaky.

waar heb ik allemaal niet over geschreven?
de moord op van Gogh, de tsunami, the aftermath. Ik wist gewoon niet wat ik daarover moest zeggen. Het is mij gewoon allemaal te groot. Ik voel me weer nietig, en klein, en hulpeloos en ik begrijp het weer allemaal niet.
Natuurlijk begon ik dit blog in een staat van euforisch weten, en begrip van het alles, een staat van verlichting in mijn ogen. Maar ja, dat kan nooit lang duren. maar nu gaan we maar weer verder met dit blogging life. What else can you do?